Κάτω από το δέρμα

Τρείς τον αριθμό, πολύ νέοι άνθρωποι εμφανιστήκαν στην αίθουσα, σφύζοντας από ζωή και προοπτικές. Ξαπλωθήκανε παντού σαν επιδημία που καλπάζει κι άρχισαν να ψηλαφούν ότι μπορούσαν να φτάσουν, βιβλία, διακοσμητικά αντικείμενα, φακέλους και συρτάρια. Αχόρταγα, μικρά δάκτυλα τρύπωναν παντού και πεινασμένα μάτια για κάθε τι καινούργιο, απορροφούσαν ότι βρισκόταν στο δρόμο τους.

Ο Ιάσων με πρόσταξε το ίδιο ξεσηκωμένος.

-          Προσπάθησε να μιλήσεις στους μικρούς! Βάλε μπροστά πριν έρθει κανείς μεγάλος και μας διακόψει.

Εγώ που δεν μπορούσα να του αρνηθώ τίποτα, υπέκυψα στην επιθυμία του.

-          Ίων! Κλέων! Ισμήνη! Φώναξα τα παιδιά, με την επίσημη φωνή μου.

Κανείς τους δεν φάνηκε να μ’ ακούει.