Με δάκρυ και μεράκι

Στο τέλος του Αυγούστου, ήταν όλες οι προετοιμασίες ολοκληρωμένες και οι κύριοι εγκατέλειψαν το παλάτι στην άνετη τους άμαξα. Για μεγάλη μας ευτυχία, ο κύριος έγραφε τακτικά στην οικονόμο του παλατιού που μόλις διάβαζε τα γράμματα, σχολίαζε το περιεχόμενο τους μόνο με τον πρώτο από τους υπηρέτες, αφού τον όρκιζε να μη βγάλει τσιμουδιά στους υπόλοιπους. Μα ακόμη κι αν ο συμπαθής, ηλικιωμένος πια Γκρέκορ, δεν τόλμησε ποτέ να ανοίξει το στόμα του, ήταν φανατικός αναγνώστης της Βίβλου που συχνά δανειζόταν στο δωμάτιο του. Μετά από κάθε δανεισμό, το αρχαιότερο από όλα τα βιβλία που η αίθουσα μας είχε να επιδείξει, επέστρεφε με γλαφυρά νέα από τα γραπτά του κυρίου.

Έτσι μάθαμε, ότι οι κύριοι είχαν φτάσει στο Παρίσι κι ότι είχαν συναντήσει τον Ιάσονα στην κατοικία του.