Στη ζωή και στο θάνατο

Αργά ένα ανοιξιάτικο απόγευμα, ακούστηκαν βιαστικά πέταλα έξω στον αυλόγυρο. Ο ιππέας φαινότανε να βρίσκεται σε εγρήγορση, γιατί τα βήματα που πέρασαν την είσοδο εξαφανίστηκαν σύντομα μες’ το παλάτι. Μετά ακούστηκε κι άλλο ένα ζευγάρι βήματα, να βιάζεται να προσεγγίσει κάποιον. Έγινε μια σύντομη σιωπή και τα βήματα επέστρεψαν, πιο πολλά αυτή την φορά κι ένας μονολεκτικός χαιρετισμός ακολούθησε κι απ’ τις δυο μεριές. Τέσσερα από αυτά τα βήματα, πήραν μετά τον διάδρομο για την αίθουσα μας.

Την επόμενη στιγμή η πόρτα άνοιξε και μέσα πρόβαλλε η Ισμήνη, τραβώντας πίσω της έναν εμφανώς αναστατωμένο Ιάσονα. Τον τράβηξε όλο τον δρόμο μέχρι τον καναπέ και μόλις κάθισαν αντικριστά ο ένας απέναντι στον άλλον, πήρε τα χέρια του μέσα στα δικά της και τα έσφιξε, κοιτώντας ίσια στα αδιάφορα του μάτια.