Το χάρισμα της δύναμης

- Ήρθε η ώρα να σου δώσω ένα όνομα αγαπημένε μου φίλε, ανακοίνωσε, ένα όνομα αντάξιο της σοφίας σου.

Με κοίταξε με σουφρωμένα τα φρύδια και με πλησίασε μερικά βήματα ακόμη. Σταμάτησε ξανά και με έδειξε με το δάχτυλό του, κάνοντάς με μάρτυρα της υπερφυσικής ακτινοβολίας που ξεχύνονταν από μέσα του. Το δυναμικό του μέτωπο ήταν σκεφτικό, αλλά έστω κι έτσι το σύνολο ήταν αναμφισβήτητα φτιαγμένο για να συνεπαίρνει τις αισθήσεις του θεατή. Ένιωσα αδύναμος, όπως κι όλοι μου οι σύντροφοι γύρω.

- Κλίμαξ! αποφάνθηκε, έτσι θα σε αποκαλώ από εδώ και μπρος. Η κλίμακα που οδηγεί  σκαλί-σκαλί στην ολοκλήρωση, στην κατάκτηση της γνώσης - αλλά με αρσενικό άρθρο-. Ο Κλίμαξ!

Η λέξη που μου διάλεξε για όνομα, ήχησε σαγηνευτικά στα αυτιά μου και του απάντησα συγκινημένος.

- Ιάσωνα, καρδιακέ  μου φίλε, που από τότε που σε πρωτοείδαμε στην αγκαλιά της μητέρας σου, ήσουν ένας φάρος για όλους εμάς τα πράγματα και τα βιβλία, διάλεξες όντως το καλύτερο όνομα για μένα.