Αυτός που ψάχνει, βρίσκει

Ένας μήνας παρά κάτι ημέρες πέρασε, και νωρίς ένα πρωί ακούσαμε επιτέλους την ιστορία από την πρώτη κυρία Οικοκυρικών στο παλάτι, που σκοπίμως απέκλεισα απ’ την διήγηση μου μέχρι τώρα, για να την κάνω ακόμη πιο σημαντική. Η σεβαστή από την τάξη των κυρίων και φοβία για την τάξη των υπηρετών, Μάργκαρετ, μας αποκάλυψε με τον πιο συγκλονιστικό τρόπο το ανατριχιαστικό νέο που μόλις είχε ακούσει.

Για πρώτη φορά από τότε που είχε πατήσει το πόδι της στο παλάτι, καταπάτησε τον όρκο που είχε δώσει στον κύριο και διάβηκε το κατώφλι της αίθουσας Βιβλίων.

Εμείς οι ακίνητοι που τόσα είχαμε ακούσει για το άγρυπνο μάτι της περίφημης οικονόμου, που υπηρετούσε τον κύριο της με απέραντη αφοσίωση, παγώσαμε και μόνο στην θέα της για να γίνουμε μετά χιλιάδες σκόρπια θρύμματα. Ήμασταν όλοι σίγουροι ότι κάτι ανεπανόρθωτο είχε συμβεί. Και μόνο που ακούμπησε το τέταρτό μου ράφι, μια αστραπή πετάχτηκε και έτρεξε σε όλο μου το σώμα και τα συμβάντα άρχισαν να ξεπηδάν ένα-ένα από το στόμα μου. Τα πράγματα και τα βιβλία με ακούγανε μαγεμένα.