Ήταν σαν να με χτύπησε αστροπελέκι, «Πριγκίπισσα, η
θρυλική Μήδεια;» «Τι γύρευε στο παλάτι μας;» «Ποιος μου 'παιζε μια τέτοια
φάρσα;» Αδυνατούσα να το πιστέψω, «ο Ιάσων είναι πιο έξυπνος» έλεγα και
ξανάλεγα, μέχρι που η εν λόγω ύπαρξη να κάνει την εμφάνισή της στην αίθουσα
μας, για να χαιρετήσει τον κύριο.
Το βάδισμά της διαμέσου της αίθουσας επάνω στο λείο
γυαλισμένο πάτωμα, μέχρι μπροστά στο γραφείο του κυρίου, διέχεε έντονες μαγικές
δυνάμεις. Νιώσαμε σαν να μας ξερίζωνε την προσοχή μας, τόσο βίαια τραβούσε
επάνω της τα βλέμματά μας όσο κινούνταν. Άθελά μου αναρωτήθηκα αν υπήρξε,
υπάρχει, ή θα υπάρξει ποτέ άνδρας, που θα μπορούσε να της αντισταθεί. Αντί για
άλλη απάντηση, μια φοβερή απέχθεια με τίναξε καθώς με προσπέρασε.
Ο κύριος φαινόταν τελείως υπνωτισμένος από την είσοδό της
και σηκώθηκε αργά από την θέση του, για να την υποδεχθεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου