Το τέλος της αρχής

Το βιβλίο έμοιαζε να περνά μια κρίση. Με πολύ κόπο κατάφερε να συγκρατηθεί για να μην πετάξει όσο πιο μακριά απ’ την δυστυχία, γινότανε.

- Κι έτσι περάσαμε καταστροφές και θύελλες και χιόνια για πολλούς χειμώνες κι άλλες τόσες λιακάδες και βροχές στις υπόλοιπες εποχές...

Δεν απόσωσα την φράση μου μιας κι ένιωσα το βιβλίο να γλιστράει από την άκρη του ραφιού μου, έτοιμο να σωριαστεί κάτω.

- Πριν από μερικές μέρες όμως, πληροφόρησα τον μοναδικό μου ακροατή, συνέβη κάτι απρόσμενο. Μια ομάδα ανθρώπων με απίθανες ενδυμασίες, εμφανίστηκε ανάμεσα στα συντρίμμια κι άρχισε να παίρνει μέτρα, ύψη και πλάτη στην αίθουσά μας. Με περιεργάστηκαν με προσήλωση κι εξέτασαν την κατάστασή μου, όσο εσύ ήσουν αναίσθητος στην γωνιά σου.

Το βιβλίο που μόλις πριν δερνότανε στα πιο αισχρά βάθη απελπισίας, ξανάνιωσε ξαφνικά κι οι σελίδες του σαν να τεντώθηκαν κι αυτές. Τσίριξε από ευτυχία.

- Θα μας αναπαλαιώσουν! Οι άνθρωποι πρόκειται να μας αγγίξουν και να μας κοιτάξουν ξανά!